Ik ben ( en helaas velen met mij) beschadigd door een ziekteperiode. Eerlijk is eerlijk, toen alle commotie begon dacht ik stiekem: is dit niet een beetje overdreven?Waarschijnlijk volledig onterecht, maar dat is de erfenis die ik heb na 2,5 jaar in de wereld van kanker te hebben geleefd. Ik kon (en kan) me soms echt verbazen over mensen die half dood gaan van een dagje hoofdpijn of een keer spugen. Natuurlijk is het vervelend en het is ook heus niet aardig van me om dat te denken, maar kóm op. Waar hèb je het over...
Het is ook precies de manier waarop wij onze jongens hebben opgevoed. Je blijft niet thuis van school voor een beetje hoofd- of buikpijn. Ga het maar proberen, naar huis komen kan altijd nog. Maar ze kwamen nooit... Kijk, koorts vind ik iets anders, dan bleven ze op de bank en hadden ze er zelf na één dag al de pest over in dat ze dan dus óók niet naar de voetbaltraining mochten.
Uiteindelijk hebben wij het geluk dat we vrijwel nooit ziek zijn.
En toen kwam Corona. Als we de berichten mogen geloven ontstaan door iemand die een, al dan niet levend, beest heeft gegeten dat besmet geweest is door een vleermuis....Ook zoiets waarbij je je af kunt vragen: waaróm??? En tegelijkertijd: hóé dan? Hoe is het in godsnaam mogelijk dat zoiets kan leiden tot een wereldwijde ramp. Economisch gezien misschien wel de grootste ramp ooit. Lege straten, lege schappen, landen die op slot gaan en bedrijven die zich afvragen of het niet uitdraait op een faillissement.
Maar daarbovenop nog de angst onder de mensen. Áls je je al naar de supermarkt durft te wagen, moet je maar hopen dat je niet per ongeluk een keer hoeft te niezen of kuchen. Terwijl we natuurlijk ook een gewoon koutje opgelopen kunnen hebben. Het is tenslotte pas maart. En met het voorjaar dat begint te ontluiken neemt het aantal mensen dat een loopneus krijgt altijd al toe.
Maar goed, al 43 doden door het virus in Nederland ( op moment van schrijven) is echt wel "serious business..."
Dus twijfelen we nu bij alles. Want stel dat... Wat dan? Thuisisolatie, thuiswerken zover dat kan, afstand houden en vooral heeeel vaak je handen wassen. Angst regeert. En ja, inmiddels ook een beetje bij mij. Want het zal toch niet gebeuren dat ik ziek word? Of erger nog, kom te overlijden door zo'n stom virus! Het maakt dat ik toch ook voorzichtiger ben. Ik blijf meer thuis, ga nog wel lopen maar dan vooral in bos en duin waar weinig mensen zijn en probeer goed naar mijn lijf te luisteren. Beetje back to basic. Hopend dat het virus net zo snel verdwijnt als het gekomen is.
Wees allemaal voorzichtig, zorg goed voor jezelf en je naaste. De dingen die het belangrijkste zijn in het leven worden nu weer duidelijk. Ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen maar: voel je je niet lekker? Blijf dan maar thuis! Al dan niet met een koude Corona, om het toch nog een beetje draaglijk te maken..
