maandag 5 oktober 2020

Partners in crime

Elke dag voordat ik ga slapen pak ik je foto van het nachtkastje.
Je lacht naar me met pretlichtjes in je ogen. Het is alsof je er gewoon bent, en als ik lang genoeg kijk, lijkt het alsof je me een knipoog geeft.Ik begin tegen je te praten. Dingen die die dag gebeurd zijn, dingen die ik met je wil delen. Zoals we altijd alles deelden.

Geen geheimen stonden tussen ons in. Alles wat we elkaar toevertrouwden was veilig.
Ik vertrouw je foto ook mijn zorgen en angsten toe.
Ziektes bij bekenden, financiële tegenvallers waar ik op stuit, dingen die stuk gaan in huis....
In mijn hoofd probeer ik te bedenken hoe je zou reageren, hoe jouw kijk erop zou zijn.
En terwijl het antwoord zich vormt in mijn hoofd merk ik dat ik rustiger word.
En dan vertel ik je alle leuke dingen. Want die zijn er ook.

Ik vertel wat ik die dag gedaan heb, grapjes van de jongens, en ik glimlach omdat ik jouw lach hoor in mijn hoofd. Het is net zoals vroeger.  Dan lagen we ook vaak te kletsen voor het slapen gaan.
Over dagelijkse dingen én we maakten plannen.
Heerlijk vonden we het om de jongens te verrassen. Spontane uitjes, avondjes bowlen of onverwachts een filmpje pakken. De voorpret vond je al zo leuk!

Absolute toppunt was het volgende;
Het was herfstvakantie. We hadden verteld dat jij op maandag vrij had genomen. De jongens dachten dat we een dagje naar Blijdorp zouden gaan, maar wat ze niet wisten was dat we een midweek in een huisje hadden geboekt. Dus toen we Rotterdam allang voorbij waren kwamen er voorzichtig vragen vanaf de achterbank. De jongens waren uitzinnig van vreugde en jij stuiterde lekker met ze mee.
Dat was jij... en dat mis ik.

Want met wie kan ik nu zulke verrassingen bedenken?
Het valt überhaupt al niet mee  om zomaar spontaan iets te gaan doen nu de jongens ouder worden. Verplichtingen op school, werk, de voetbal... buiten de sociale activiteiten om...
Toch probeer ik zo nu en dan spontaan iets te ondernemen.
En aangezien de jongens van ons hebben geleerd hoé leuk dat is, doen zij dat ook af en toe. Ik laat me met liefde verrassen.

En als ik zelf iets wil plannen pak ik gewoon jouw foto.
Ik hoef maar naar je kijken om een idee te krijgen. Samen smeden we een plan, delen we nog steeds de voorpret. Het regelen doe ik nu zelf, maar door mijn ogen geniet jij mee.
Want als het op verrassingen aankomt, zijn we nog altijd partners in crime...