Wat doe je als je weet dat je ziek bent.
Niet gewoon een griepje( hoewel dat ook heel vervelend kan zijn), nee echt ziek.
Dan vecht je, pieker je, geniet je en hoop je.
En soms, héél kort, wanhoop je. En dan heb je het samen over de dood.
En over ná de dood.
Je hoort soms de wildste verhalen, die me af en toe best konden beangstigen.
Dus sprak ik met Johan af dat hij geen enge dingen mocht doen.
Dus niet de pc laten crashen, geen klopgeluiden of iets waar ik bang van zou worden.
En zo sloten we samen een deal. Áls hij al de mogelijkheid had om te laten merken dat hij bij ons is, zou hij dat kenbaar maken door met de lampen en electra te klooien.
Dat leek ons wel toepasselijk voor een elektricien.
Ik hoor jullie denken: ja túúrlijk...keep on dreaming...
Nou ik zal je zeggen, het was ook niet het eerste waar ik aan dacht.
Tót ik de eerste ochtend na zijn overlijden het licht aandeed.... : de lamp in de hoek deed het niet. Oké, kon toeval zijn. Maar diezelfde dag sneuvelde er een lamp bij mijn zus, de dag erna bij mijn vader. Binnen 5 dagen na zijn overlijden waren er 8(!!!) lamp- of electra-incidenten geweest.
De meest bizarre was bij mijn moeder. Een stekker die bij haar bed hoort, ontplofte in het contact!
Er is onderzoek gedaan door een monteur en die had écht totaal geen verklaring, snapte er niks van....
Nou wij wél!
De móóiste was het volgende:
Op de dag van de avondwake gingen Anja, Areen en ik alvast bloemen overbrengen,
van de plek waar hij lag opgebaard naar de kerk. Het was 1 uur 's middags.
Op het moment dat we gingen rijden met onze auto's vol bloemstukken,
ging de lantaarn waar we stonden 1 keer aan en uit!
Net of Johan ons een knipoog gaf, zo van: goed bezig meiden!
En of je er nou in wil geloven of niet, het was té toevallig om toeval te zijn.
Natuurlijk zijn er gedurende het afgelopen jaar wel 1 of 2 lampjes stuk gegaan,
en dan denk ik heus niet persé dat dat "Johan" is. Maar toeval of niet....
Op zijn sterfdag 8 december deed ik s morgens het licht aan en? Ehhhh ja echt: lamp stuk!
De dag erna bij de buurman 3 lampen en weer een dag later weer bij mij.
Diezelfde dag appt Anja mij dat het lichtsnoer van de kerstboom is doorgebrand....
dag later wéér een lamp bij haar.
Opnieuw zoveel dingen binnen een paar dagen na de sterfdatum in ons kringetje.
Ik voél hem dus niet alleen bij me, maar hij laat mij duidelijk zien dat hij woord houdt.
Het troost me, ongeacht of mensen me voor gek verklaren.
Typisch gevalletje van: je had er bij moeten zijn en het dan óók nog willen zien.
Net zoals Marco zong tijdens de uitvaart:
Hoe mooi,
kan het leven zijn,
Het is maar hoe je kijkt,
het is maar wat je droomt.
Hoe mooi,
is jouw werkelijkheid,
Jij bent net zo rijk,
zo rijk als je je voelt...
Nou lieve mensen, na dit soort incidenten voel ik me
Filthy rich!! ☺
