In een grap of lief gebaar
En iedereen lijkt maar te denken
Ze heeft het wel weer aardig voor elkaar
Maar het grootste misverstand van rouwen
Is dat het vast wel over gaat
Besef je dat verdriet van binnen
Zich niet leiden of zelfs sturen laat?
Het komt op onverwachte momenten
Of het nu gelegen komt of niet
En dan hoop je maar heel stiekem
Dat er niemand is die het soms ziet
Want dan zou je iemand anders
Zomaar eens tot last kunnen zijn
En als je je al rottig voelt van binnen
Is die gedachte ook niet fijn.
Dus slik ik dapper al mijn tranen
En bijt mijn lip vaak stuk tot bloed
Maar ben ik wel een kei geworden
In het zeggen "het gaat goed"...
